Ang Huling SONA: So, Ano Na?

Sa pinakahuling State of the Nation Address (SONA) ng pangulo, ipinasa niya sa sambayanan ang hamon kung ang kaniyang naisakatuparan ay ang “simula” ng pagbabago sa pamamahala o siyang “wakas” ng kaniyang kampanya ukol sa “daang matuwid.” Aminado ang pangulo na ang 2016 elections ay isang “referendum” kung nasa kaniya pa rin ang kumpiyansa ng sambayanan.  

Katulad ng inaasahan, nagbalik-tanaw ang pangulo sa itinuturing niyang mga kapalpakan ng administrasyong Arroyo---magmula sa kakulangan ng silid-paaralan hanggang sa high-profile corruption cases sa NBN-ZTE deal, NFA, PAGCOR, LLDA at MWSS. Bilang paghahambing,  ipinagmalaki niya ang mga dakilang nagawa ng kaniyang administrasyon: pagtaas ng kumpiyansa ng pribadong sektor sa pamahalaan, pagtaas ng tax collection, pagdami ng mga trabahong nalikha ng TESDA at ang positibong epekto ng Pantawid Pamilya Program (PPP) sa mga nagdarahop nating kababayan.

Nabanggit rin ang pagsisikap ng pamahalaan na i-upgrade ang mga gamit ng Armed Forces of the Philippines (AFP) at Philippine National Police (PNP). Nangako rin ang pangulo na matitikman na ng publiko ang magandang serbisyo sa MRT sa susunod na taon kung kailan darating ang mga bagong bagon.

Malinaw ang marching orders ni PNoy sa Kongreso: ipasa ang Basic Bangsamoro Law, ang Anti-Political Dynasty Law, Rationalization of Fiscal Incentives at Unified Uniformed Personnel Pension Reform Bill. Kailangan ng matinding political will para mapasa ang mga batas na ito lalo na ang BBL na matagal nang tinanggihan ng Senado at Anti-Political Dynasty Law ay babangga sa mahigit 90 porsyento na miyembro ng Kongreso.

Unawain natin na ang SONA ay laging nakatuntong sa ideyang kailangang  patingkarin ang mga nagawa ng pangulo. Huwag nang asahang sasabihin nito ang buong katotohanan ukol sa kundisyon ng bayan dahil may imahe itong kailangang protektahan.

Kailangang ipagbunyi ang magagandang nagawa ng pangulo subalit kailangang maging makatotohanan rin tayo sa pagtitimbang kung natupad ba ang mga ipinangako ng kaniyang administrasyon.

Nagsimula ang Pangulo na bitbit ang mataas na public expectation. Mula sa kaniyang “anti-wang-wang” speech, ipinangako niya ang matinding moral revolution. Siya ang nagbansag sa sambayanan bilang kaniyang “boss”. Kaya, inasahan ng marami na makikinig siya sa kanilang hinaing at hindi na uulitin ang mga katiwalian ng mga nauna sa kaniya.  

Sa pagtantiya ng maraming sumusubaybay sa kaniyang pamamahala, maraming bagay ang tila ba ay hirap na hirap ibigay ng pangulo. Nangunguna na rito ang pagpasa ng Freedom of Information (FOI) Bill na magbibigay-kapangyarihan sa mamamayan upang mapuksa ang katiwalian sa pamahalaan. Ito sana ang isa sa pinakamatindi niyang political legacy. Sa aspetong ito, naging paasa ang pangulo.

Bagaman sinabi ng pangulo na ang tanging paraan upang maka-move on ang sambayanan ay kung makakamtan ang katarungan laban sa mga corrupt sa pamahalaan, kapansin-pansin ang selective justice system ng kaniyang administrasyon. Mabilis na kinakasuhan at pinapakulong ang mga kalaban sa pulitika subalit usad-pagong ang pag-follow-up sa mga kasong kasabwat ang kaniyang mga kaalyado. Sampal ito sa daang matuwid na kaniyang pinangangalandakan.  

Aminado ang presidente na marami siyang pagkukulang na kailangang unawain ng marami. Sa kabila ng lahat, ginawa niya ang pinakamainam na kaniyang magagawa upang solusyunan ang mga problema ng bayan.

Totoong napakaikli ng anim na taon upang umasa tayong kayang baguhin ng pangulo ang ating bayan. Ang katotohanan, hindi niya ito trabaho mag-isa. Ang hamon ngayon ay kung paano maipagpapatuloy ang kaniyang magandang nasimulan at paano tuluyang wawakasan ang korupsyon sa lipunan. Magpapatuloy ba ang kaniyang konsepto ng “tuwid na daan” o ibabaon na ito sa baul ng kasaysayan? Sa 2016 elections, sasagutin iyan ng sambayanan.